Hydrokolonoterapia – mity na temat zabiegu

MIT 1: Płukanie okrężnicy to zwykła lewatywa

Zwykła lewatywa, którą notabene jeszcze pięćdziesiąt lat temu wykonywało się rutynowo w każdym domu, w każdym szpitalu i sanatorium, pozwala przepłukać tylko 20 do 30 cm dolnego odcinka przewodu pokarmowego, a więc odbyt, esicę i w najlepszym razie końcowy fragment okrężnicy zstępującej.

Hydrokolonoterapia pozwala przepłukać całe jelito grube, którego długość jest zmienna i waha się w granicach od 100 do 200 cm.

Oczywiście na ogół się to nie uda przy pierwszym zabiegu. Z tego względu zawsze należy wykonać serię 3-5 (a czasami nawet 10) zabiegów, gdyż w pierwszej kolejności oczyszczane są odcinki położone najbliżej ujścia, a dopiero później te dalej położone, aż do zastawki kątniczo-krętniczej (miejsca połączenia jelita grubego z jelitem cienkim) aż do jelita ślepego oraz wyrostka robaczkowego.

MIT 2: Płukanie okrężnicy jest zabiegiem niepotrzebnym, bo jelito samo się oczyści i nie ma żadnej potrzeby wspomagania tego procesu

 Ten pogląd powtarzany jest wielokrotnie przez przeciwników hydrokolonoterapii. Opierają oni swoją opinię na badaniach z lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku. Okazało się, że przeprowadzone wówczas badania zawierały pewne błędy metodologiczne.

Dzisiaj, kiedy żyjemy w środowisku znacznie bardziej skażonym cywilizacją, organizm człowieka nie radzi sobie już tak sprawnie z usuwaniem toksyn z organizmu.

Gdyby było inaczej leki przeczyszczające nie byłyby jednymi z najlepiej sprzedających się w aptekach. Nie notowano by coraz większej ilości nowotworów jelita i wielu innych chorób przewodu pokarmowego. Nie byłoby potrzeby przeprowadzania tek wielu operacji usuwania wyrostka robaczkowego czy pęcherzyka żółciowego. Nie notowano także by wzrostu występowania chorób skóry, chorób z autoagresji i innych chorób cywilizacyjnych.

MIT 3: Wlewa się do jelita ogromne ilości wody, która mogłyby skutkować jego rozerwaniem na skutek wysokiego ciśnienia hydrostatycznego

Podczas zabiegu hydrokolonoterapii nigdy nie wlewa się jednorazowo więcej niż 1,5 do 2,5 litra wody.

Pielęgniarka kontroluje ciśnienie wody w jelicie obserwując wskazania manometru na urządzeniu zabiegowym i obserwuje stan pacjenta. Poza tym urządzenie posiada odpowiednie zabezpieczenia zapobiegające powstaniu nadmiernego ciśnienia w okrężnicy.

Skuteczność zabiegu polega na wielokrotnym, łagodnym wypłukiwaniu, coraz głębszych odcinków jelita oraz na wspomaganiu usuwania złogów poprzez łagodny, profesjonalnie przeprowadzany masaż jelita. Z tego względu zaleca się wykonywanie serii zabiegów, gdyż w pierwszym zabiegu oczyszcza się jedynie końcowy odcinek jelita, a dopiero w kolejnych zabiegach woda dostaje się coraz dalej aż do okolic jelita ślepego i zastawki kątniczo-krętniczej łączącej jelito grube z jelitem cienkim.

MIT4: Podczas zabiegu woda przenika aż do jelita cienkiego zaburzając wchłanianie pokarmów i powodując niedożywienie

W wyniku serii zabiegów woda dociera w końcu do najdalszych zakątków jelita grubego obmywając okolice jelita ślepego i zastawki kątniczo -krętniczej, łączącej jelito grube z jelitem cienkim. Anatomiczna konstrukcja tej zastawki jest taka, że przepuszcza ona treść pokarmową tylko w jednym kierunku, uniemożliwiając cofanie się treści z jelita grubego do jelita cienkiego. Nie istnieje więc jakiekolwiek zagrożenie przedostania się wody z jelita grubego do jelita cienkiego.

MIT5: Zabieg może zaburzyć równowagę mikroflory jelitowej

Nie istnieją żadne doniesienia mówiące o tym, że hydrokolonoterapia wywołuje zaburzenia równowagi mikroflory jelitowej. Zabieg ten  pozwala usunąć z jelita toksyczne złogi, stwarzając warunki do odbudowy korzystnej mikroflory jelitowej.

Najczęściej po zabiegu podaje się pacjentom doustne probiotyki, zalecając dietę bogatą w substancje prebiotyczne. W wyniku przeprowadzenia serii zabiegów hydrokolonoterapii przywraca się u pacjentów prawidłową równowagę mikrobiologiczną jelita grubego.